giovedì, luglio 02, 2015

Beth sydd i faner?

Mi fûm i’n synfyfyrio am y ddadl ffyrnig sydd wedi digwydd dros y pwll mawr ynghylch baner y Taleithiau Cydffederal. Dwi’n meddwl y rheswm pam ydi bod eitha tipyn o bobl ar fy Facebook a Twitter yn ei gweld fel cam ymlaen cael gwared ohoni. Wedi’r cyfan, mae’n cynrychioli egin wladwriaeth a gefnogai gaethwasiaeth.
 
Rhyw fath o, o leiaf. Nid y faner honno oedd baner ‘genedlaethol’ y Taleithiau Cydffederal eithr hon:
 
 
 
Felly mae yna ychydig o gamddealltwriaeth o’r faner ei hun. Yn UDA, yn dibynnu ar eich safbwynt, mae’n cynrychioli naill ai caethwasiaeth neu ryw fath o falchder rhanbarthol. Mae’n anodd braidd i unrhyw un o’r tu allan i UDA gynnig barn gall ar y mater, oherwydd does gynnon ni ddim wir deimladau dwfn yn ei chylch – byddai honni fel arall yn anonest braidd.
 
Does gen i fawr o farn ar y mater, ond yn reddfol, dwi’n rhyw feddwl y gall symbolau a ballu newid dros amser, ac felly y gall y faner gynrychioli heddiw rywbeth nas cynrychiolai mewn oes a fu; mae’n un o’r baneri hynny y gellid dadlau iddi gael ei hadhawlio o elfennau gwleidyddol mwy eithafol – wedi’r cyfan, dim ond eithafwyr asgell dde a hedfanai faner Sant Siôr mewn cof byw, ond adhawliwyd y faner honno ganddyn nhw i gynrychioli cenedl gyfoes, er dwi’n derbyn nad ydi honno’n gymhariaeth uniongyrchol.
 
Y cwestiwn ydi ymhle mae’r llinell? Os derbyniwn fod baner y Taleithiau Cydffederal o hyd yn cynrychioli hiliaeth yna mae’n deg cael gwared ohoni. Er hynny, ni fu gan bobl dduon i bob pwrpas yr un hawliau, ar bapur, â phobl wyn UDA hyd Deddf Hawliau Sifil 1964 – roedd hynny bedair blynedd ar ôl mabwysiadu’r fersiwn bresennol o’r Sêr a’r Stribedi (er mai parhad o fersiynau blaenorol ydi honno hefyd). Ydi baner UDA ei hun hefyd felly’n cynrychioli adeg o annhegwch cymdeithasol yn y wlad honno ac a ddylid ei newid?
 
Wn i ddim i fod yn onest. Ond mae’n codi cwestiynau difyr ynghylch yr hyn y mae baneri yn eu cynrychioli, a bod rhywfaint o ragrith yn perthyn i bobl yn nifer o genhedloedd Ewrop sy’n gefnogol o gael gwared ar faner y Taleithiau Cydffederal (er, fel y gwelwch o'r isod, dydi'r feirniadaeth y byddaf yn ei chynnig ddim wir yn berthnasol i fawr ddim o ddarllenwyr y blog hwn).
 
Yr hyn sydd gen i dan sylw ydi bod baneri nifer o wledydd yn Ewrop yn rhai sydd, i nifer o bobl ledled y byd, yn cynrychioli gormes, erledigaeth a thrais. Mae baner yr Undeb yn enghraifft berffaith. 
 
Dydi ymerodraethau ddim yn tyfu drwy fod yn neis. Ni fu erioed enghraifft o ymerodraeth neis. Fe’u crëir drwy ryfel, gormes a chreulondeb – does dim eithriad i hynny. Mae llawer o Brydeinwyr yn ymfalchïo yn eu baner heb ddeall yr hyn y mae’n ei golygu i gynifer o bobl eraill mewn rhannau eraill o’r byd, ac mae hynny yr un mor wir am honno â tricolores Ffrainc neu Wlad Belg. Cynrychiolant ymddarostyngiad, rhaib a gwarth ar lefel y mae’n anodd ei dychmygu: a ddylid felly gael gwared ohonynt, a hwythau wedi cynrychioli rhywbeth mor ffiaidd ag imperialaeth a phopeth sydd a wnelo â hi?
 
Ym Mhrydain, rydyn ni’n eithaf anymwybodol o wir erchyllter yr Ymerodraeth Brydeinig. Mae hyn am i’r wladwriaeth lwyddo greu delwedd ddedwydd, waraidd ohoni (ac iddi gael ei phortreadu felly yn y cyfryngau hefyd – mae Carry on Up the Khyber yn ffilm dwi’n eitha ei licio ond mae’n enghraifft fyw o’r ddelwedd a feithrinwyd) felly hyd yn oed heddiw nid yw’r hyn a wnaeth i sathru’r gwledydd a'r bobl a orchfygasai’n hysbys iawn. Yn ‘ffodus’ i Brydain, roedd nifer o ymerodraethau a gydfodolai â’i un hi, fel rhai Ffrainc, yr Almaen, ac efallai Gwlad Belg fwyaf oll, wedi llwyddo bod yn waeth – er o drwch adain gwybedyn. Felly yn llygaid hanes fe’i gwelwyd fel ymerodraeth unigryw waraidd a theg. Delwedd gymharol efallai, ond anhaeddiannol tu hwnt.
 
Ond er yr hyn a wnaed dan y baneri hynny (nid yr Almaen; yn wahanol i wledydd eraill wynebodd yr Almaen yr hyn a wnaeth ac edifar, er o raid yn fwy nag angen, a hynny wedi ei threchu ym 1945, ymhell ar ôl diwedd ei hymerodraeth) – oll yn waeth o gryn dipyn na’r hyn a wnaeth y Taleithiau Cydffederal, ac roedd nifer o’r ymerodraethau hyn yn dal i orfodi dioddef ar bobl ymhell wedi i’r Taleithiau Cydffederal ddod i ben – ni fu erioed sôn am eu disodli.
 
Dylai Ewrop edrych arni ei hun cyn beirniadu America.
 
Efallai’r gwahaniaeth, dybiwn i y byddai rhai yn dadlau, ydi bod pobl dduon yn byw yn UDA sy’n gwybod hanes eu pobl yn y wlad honno, a bod y faner sydd yno’n gyson yn chwifio oddi uwch yn eu hatgoffa o’u dioddefaint.
 
Gall o leiaf rai ohonom yng Nghymru gydymdeimlo â hynny, dwi’n meddwl, er na ddylem haeru cymhariaeth uniongyrchol (byddai hynny’n gwbl anghywir). I mi fel Cymro Cymraeg, mae baner yr Undeb yn cynrychioli gormes. Mae’n gynrychioliad byw o syniadaeth wladwriaethol i ddileu fy hunaniaeth ddiwylliannol, ieithyddol a chenedlaethol gynhenid i; yn fwriadol ac yn faleisus. Dyna pam dwi’n teimlo rhyw ddicter distaw yn lle bynnag y gwela i’r faner honno yng Nghymru; mae’n sarhad arnaf i’n bersonol ac ar fy mhobl i. Felly mi fedraf ddeall sut mae pobl dduon yn UDA yn teimlo tuag at faner y Taleithiau Cydffederal, er ar lefel ac mewn ystyr gwahanol.
 
Ta waeth, sylwedd yr hyn dwi’n ceisio’i ddweud ydi hyn. Os gwaredu baner y Taleithiau Cydffederal, oni ddylai nifer fawr o fflagiau cenedlaethol gwladwriaethau Ewrop gael eu roi i’r naill ochr hefyd?

venerdì, giugno 26, 2015

Blydi safonau iaith eto

Dwi wastad wedi mynnu nad ydi Twitter yn lle da i’r rhan fwyaf o bethau, ac yn sicr mae’n anodd iawn, iawn cynnal dadl o unrhyw sylwedd arno. Hanes dau gyfrif gwahanol ydi’r blogiad hwn; ni cheisiaf, gobeithio, fod yn ddiangen o feirniadol ond efallai dod â phersbectif dwyochrog i ddadl dragwyddol safonau iaith.

Mae safonau iaith wedi bod yn bwnc a drafodwyd droeon ar y blog hwn. O drafod Dyfodol yr Iaith yn achwyn yn ddiangen ar Radio Cymru, fy marn ar pam fod angen symleiddio gramadeg y Gymraeg,  ac, wrth gwrs, snobyddiaeth ieithyddol honedig yma ac yma – a hyd yn oed ymgais Robyn Lewis i wneud yr hyn y mae bob hen berson yn ei wneud a bod yn niwsans bwriadol, a hynny dan fwgwd gwneud safiad dros yr iaith.

Ond ta waeth, dau gyfrif gwahanol sydd dan sylw. Y cyntaf ydi’r Beiro Coch a’r llall ydi Gad Lonydd. A dwi’n drist am y peth. Y mae’r cyntaf yn tynnu sylw at iaith wallus gan sefydliadau a ffigurau cyhoeddus, a’r llall yn tynnu sylw at obsesiwn rhai â chywirdeb iaith. Yr ateb bras i’r holl lol ydi bod y ddau yn iawn a’r ddau yn rong. Ymhelaetha i’n fras.

A dweud y gwir, fel cyfieithydd i sefydliad cyhoeddus, mae gen i gryn gydymdeimlad efo Beiro Coch (er y mynna i hyd fy medd fod ‘beiro’ yn air benywaidd). Mi ddylai sefydliadau yn sicr bod yn defnyddio Cymraeg mwy ffurfiol, er mae pethau’n fwy cymhleth wrth drafod pethau fel y BBC, sy’n gorfod drwy ryw fodd ddod o hyd i dir canol – mae hynny’n anos nag y byddech chi’n ei feddwl. Dydi hyd yn oed pobl â Chymraeg perffaith (ac, oes, mae ffasiwn beth ar lefel ramadegol â ‘Chymraeg perffaith’) ddim yn aml yn gallu gwneud hyn. Gall gorffurfioli yn aml wneud i bobl droi cefn ar ddarllen rhywbeth yn Gymraeg a throi at y Saesneg.  Petaem ni’n dilyn y trywydd hwnnw byddai’r iaith yn dirwyo hyd yn oed yn gynt.

Y tric i hyn ydi, yn syml, rhywbeth dwi’n ceisio cadw’n driw ato wrth fy ngwaith bob dydd: dydi Cymraeg anffurfiol ddim yn Gymraeg ansafonol. Efallai bod digon o bobl yn gwybod beth ydi ‘darparu’ neu ‘gwirio’ ond dydi lot ddim – ac hyd yn oed ymhlith y rhai sy’n gwybod gall defnyddio geiriau felly wneud i bobl droi i’r fersiwn Saesneg beth bynnag. Ydi, mae’n anodd dod o hyd i’r C-spot o Gymraeg sy’n gywir ond hefyd yn ddarllenadwy. Ond mae modd gwneud, ac mae’n well na bratiaith ac yn well nag iaith lenyddol.

Rhaid bod yn ofalus efo cywirdeb felly. Llawer iawn gwell ydi inni ostwng ein safonau na throi pobl oddi wrth yr iaith; dwi’n hollol grediniol o hyn. A dweud y gwir, dwi’n bersonol o’r farn fod yn rhaid inni ostwng y safonau hynny er mwyn sicrhau parhad, neu o leiaf ffyniant, y Gymraeg. A dwi’n meddwl bod honno’n ddadl sy’n rhaid i ni ei chael ar unwaith – er bod neb yn gwrando arna i yn hyn o beth. Ond dydi pigo ar bob gwall – er gwaethaf y ffaith y dylem ni ddisgwyl Cymraeg graenus gan bethau fel sefydliadau cyhoeddus – ddim bob tro’n helpu. Ta waeth, dydi mân wall ddim yn peri cymaint o bryder i mi â chyfrif twitter Iaith Fyw y Llywodraeth yn mynnu galw ‘ti’ arna i. Pawb â’i bethau.

Felly dwi’n meddwl fy mod i wedi sefydlu nad ydi gweiddi’n groch dros gywirdeb bob tro’n beth da. Hyd yn oed gyda sefydliadau, rhaid cofio mai person sy’n ysgrifennu, a gall beirniadu, os gwneir hynny mewn ffordd swta, effeithio ar hyder yr unigolyn hwnnw. Gan bwyll wrth bwyntio at wallau. Ond mae rhywbeth arall, a dwi’n torri fy mol isio dweud hyn, achos mae hyn yn ymwneud ag ochr arall y ddadl – a rhybudd ydi o.

Does yna ddim lot o bobl yn hefru am gywirdeb iaith, a does yna ddim llawer o snobs iaith ychwaith. Fel y dywedais o’r blaen, tydi cwyno am fod rhywbeth yn rong ddim yn dy osod yn y categori hwnnw. Wrth gwrs, mae yna rai pobl – yr un hen rai swnllyd gan mwyaf – sy’n cwyno bob munud am bob dim o ran cywirdeb ieithyddol, ac weithiau’n anghywir felly!

Y peth ydi hyn: ychydig ohonyn nhw sydd. Mae bwydo’r myth eu bod nhw’n bobman yn neud llawn cymaint o niwed â’u cwyno cyson nhw. Yr ‘angen’ i daro’n ôl yn eu herbyn, yr ‘angen’ i wneud brwydr o’r peth; mae’n atgyfnerthu delwedd anwir o’r sefyllfa. Tydi’r bobl hyn prin yn bodoli. Ac mae’r rhai sy’n sefyll yn eu herbyn yn aml yn fwriadol ymfalchïo yn y ffaith nad ydi eu Cymraeg gystal – yn wallus, os mynnwch.

Jyst rhag ofn imi bechu, gadewch i mi ymhelaethu fymryn: does yna ddim cywilydd, o gwbl o gwbl, i feddu ar Gymraeg sy ddim yn berffaith. Does neb yn siarad Cymraeg gloyw glân bob gair, ac ychydig sydd yn ei hysgrifennu felly mewn difrif. Ond mae ymfalchïo yn y peth yn wirion. Os ydi pobl isio gwella’u Cymraeg – grêt – os dydyn nhw ddim – iawn, y peth pwysig ydi eu bod nhw’n ei defnyddio. Yn bendant mae snobs iaith yn atal pobl rhag gwneud hynny, ond wrth greu argraff anwir eu bod nhw ymhobman, y canlyniad ydi bod llai o bobl yn defnyddio’u hiaith rhag ofn cael eu beirniadu gan y byddinoedd honedig ohonynt.

Peidiwch â brwydro yn erbyn safonau jyst achos bod un neu ddau o bobl yn cwyno. Achos, er gwaetha’r ffaith fod yn rhaid inni drafod safonau’r Gymraeg, mae angen safonau ar iaith. Mae’n syml – mae ieithoedd sydd heb eu safoni’n tueddu i farw. Mi ydan ni angen rheolau a gramadeg, a dylai Cymraeg ar ffurflenni a gwefannau ac ati gadw atynt.
 
Oni ddylai Cymraeg cywir fod y norm? Ydi bratiaith wir yn dderbyniol ymhoman?
 
Fi sy’n hefru ymlaen rŵan. Gadewch i mi orffen efo un pwt bach. Mae yna ffordd ganol. Mae Cymraeg anffurfiol yn Gymraeg safonol (o’i gwneud yn iawn de), a dwi’n grediniol mai hwnnw ydi’r trywydd cywir. Gawni er mwyn Duw stopio cecru ymhlith ein gilydd am hyn? Mae’r ymadrodd Saesneg, fiddling while Rome burns, yn dod i’r meddwl. Rhaid i ddau begwn y ddadl hon ddeall nad oes yr un ohonynt yn helpu achos yr iaith, er bod y ddau’n ceisio helpu dwi’n siŵr. 
 
Dewch at eich gilydd yn gytûn.   

giovedì, giugno 25, 2015

Madam Chips, Caellwyngrydd ac mae Rachub yn well na Fenis

Dwi bron wedi treulio wythnos gyfan yn Rachub erbyn hyn, ar fy ngwyliau. Dwi’n dweud gwyliau, dydi o fawr o wyliau rhwng ymostwng i ofynion afresymol Nain – a dreuliodd ddiwrnod cyfan yn mynd i’w dosbarth ioga, Co-op Llanfairpwll ac yna i dŷ Anti Megan cyn sylweddoli bod ei dwy esgid hi’n rhai cwbl wahanol i’w gilydd – a phiciad i hyn a llall o lefydd. Dwi wedi bod i Walchmai ddwywaith, sy’n fwy o weithiau nag y mae hyd yn oed pobl Gwalchmai isio mynd yno.

Wrth gwrs, mae Dad yn llwyddo bod yn rhan o’r mics. Mae’n mynd yn wirion yn ei henaint. Wel, dwi’n dweud henaint; neithiwr roedden ni’n cael rhyw sgwrs am Rachub a mynegodd Dad ei fod yn ddifyr iawn clywed holl hanesion y pentref a siarad amdano ers ei eni 56 mlynedd yn ôl. Cyn i Mam ei gywiro ei fod yn 61 erbyn hyn. Felly yn amlwg mae Dad wedi dechrau ar y daith honno a wna pobl wrth heneiddio, sef ymddwyn yn iau.

A minnau’n Rachub, y mae’n amlwg mai blogiad am Rachub fydd hwn. Ro’n i yn nhŷ rhai o bobl y pentref rai diwrnodau yn ôl, a ninnau’n trafod Rachub ei hun – dachi’n gweld, nid y fi ydi’r unig berson ar y Cread sy’n licio Rachub ychydig bach yn fwy nag sy’n iach neu’n normal gwneud; perthyno’r nodwedd hon i bawb a fagwyd yma. Trafod oeddem ni pam fod pobl Rachub mor annibynnol ac unigryw, yn enwedig o’i chymharu â phentrefi eraill Dyffryn Ogwen fel Tregarth. Cafwyd ateb. Yn wahanol i ochr draw’r Dyffryn, ni fu Rachub erioed yn dir y Penrhyn gan mwyaf ac ni fu’r bobl felly dan bawen yr Arglwydd Penrhyn i’r fath raddau. Mae hyn oherwydd mai tir rhydd a gafwyd yma. Nid tir comin mo hynny – tir rhydd ydi tir y gall unrhyw un ei hawlio, allwch chi ddim gwneud hynny i dir comin. Ac felly manteisiodd pobl Rachub ar hynny a chodi tai yma.

A dyna fi wedi llwyddo cael ‘Rachub’ saith gwaith mewn i baragraff. Ond mae’r uchod yn gwneud synnwyr – Yr Achub, wrth gwrs, ydi Rachub, a thir rhydd ydi ystyr achub. Felly nid yn unig hanes ar wahân braidd y pentref sy’n gwneud ei phobl mor annibynnol (neu, yn fwy gonest, yn ddirmygus o bawb arall yn y byd), mae Rachub ei hun yn golygu ‘Tir Rhydd’. Y mae’r cliw yn yr enw.
Pan fydd Rachub yn codi, bydd pedwar ban byd yn syrthio dan ei grym.

Ddysgais i’r noson honno hefyd am ffatri go anarferol a fodolai yn y pentref ddegawdau maith yn ôl. Ffatri gocos oedd hi. Daethpwyd â chocos o Aberogwen yr holl ffordd i fyny at Rachub, sydd rai milltiroedd i ffwrdd, i gael eu canio yno. Roedd gan gemist o Pesda batent ar ryw brisyrfatuf, a gafodd ei roi efo’r cocos ar ôl eu tynnu o’r cregyn a’u berwi. Rŵan, dim ond D gesi mewn TGAU Busnes ond fedra i hyd yn oed weld anfanteision i lobio llond trol o gocos hanner ffordd i fyny mynydd i gael eu canio o safbwynt ymarferoldeb. Ta waeth, roedd yn rhaid cau’r ffatri yn y pen draw achos rhoddwyd y cocos a’r dŵr poeth i mewn i’r tuniau’n syth, gan adael twll oeri ynddynt – weithiodd hynny ddim yn aml a ffrwydrodd digonedd ohonynt, i’r fath raddau y gwnaeth hyd yn oed bobl arw llethrau Moel Faban roi’r gorau iddi.

Ond roedd gennym ni ambell beth yma ers talwm – cyn fy oes i. Siop sglodion oedd un. Roedd yna ddyn o Rachub, a symudodd i ffwrdd flynyddoedd yn ôl, a ddaliodd ddig yn erbyn yr Almaenwyr byth ers iddyn nhw ollwng bom ar siop jips Rachub yn ystod y rhyfel.  Ond wedi hynny roedd yna siop jips go arbennig i’w chael yma, un sydd wedi fy rhyfeddu i ers imi gyntaf glywed amdani. Wn i ddim a oedd enw ar y siop ei hun, ond yr oedd hi’n un fudr – y futraf efallai – a chafodd ei rhedeg gan ddynes a adnabuwyd gan yr enw anhygoel braidd, Madam Chips. Buasai fy Nain Eidalaidd yn sôn amdani ddigon – ‘she was a filthy woman’ – yn smygu wrth ffrio’r sglodion mewn hen fraster. Wrth gwrs, âi Dad yno’n aml, a haerid mai’r sglodion budron hynny oedd y rhai gorau a gafwyd erioed.

Mi ddysgais rhywbeth od echdoe hefyd – mae’n od achos dwi’n un i freuddwydio’n eithaf aml.  Yn aml dwi’n breuddwydio am Rachub, ond dydi hi ddim yn Rachub arferol achos weithiau mae yna farchnad dan do, ac unwaith roedd yna siop Cadwalader’s wrth cae swings do’n i erioed wedi’i gweld o’r blaen.

Ond yn ddi-ffael mae yna nodwedd ryfedd ymhob breuddwyd. Ar Ffordd y Mynydd – stryd uchaf ein huchel bentref – mae yna dafarn ym myd breuddwydion o’r enw'r Caellwyngrydd. Mi af i mewn yno weithiau, un dywyll a distaw ydi hi. Ro’n i’n gwybod yr enw Caellwyngrydd cofiwch ond ddim efo syniad lle roedd o. Mi ydach chi’n gwybod lle mae hyn yn mynd. Caellwyngrydd ydi’r hen enw ar dopiau Rachub. Nid yn unig hynny, ond roedd fy nheulu (neu berthnasau sy’n rhan o’r llwyth fyddai’n well disgrifiad) yn arfer dominyddu’r ardal honno, fel rhyw faffia lleol.  Pam y byddwn i’n breuddwydio’r fath beth, wn i ddim. Efallai fod yna wybodaeth etifeddol goll yng nghefn meddwl pawb.

Do wir, dwi wedi cael wythnos hynod o blwyfol. Tydw i ddim isho mynd yn ôl i Gaerdydd ddydd Sul achos mae Rachub yn grêt – i’m dyfynnu fy hun wrth gyfaill unwaith; Mae Rachub yn well na Fenis. Sydd, efallai, yn mynd â phlwyfoldeb bach yn rhy bell.

Ond, wrth gwrs, mae Rachub yn well na Fenis.
Rhywle arall drwy lygada rhywun o Rachub. Swiflwch.

lunedì, maggio 18, 2015

Tri phwynt ynghylch etholiad 2016 a Phlaid Cymru

Wna i fod yn gryno am unwaith. Mae yna nifer o bobl, oddi mewn i Blaid Cymru’n bennaf, sydd bron fel petaent yn disgwyl i Blaid Cymru ennill tir etholiadau’r Cynulliad y flwyddyn nesaf. Mae BlogMenai wedi eu trafod ac mae’r rhesymau mae Cai yn eu nodi yn rhai gwir. Ond mae yna dri phwynt dwi am eu codi ynglŷn â pham y gallai’r etholiadau hynny o hyd fod yn rhai anodd iddi, a dydi hynny neb ystyried ffactorau fel UKIP a’r ffaith y bydd Llafur yn wynebu llywodraeth Geidwadol yn Llundain.

 
Amlygrwydd Leanne Wood

Mae’n ymddangos mai Leanne Wood ydi bellach yr arweinydd gwleidyddol amlycaf yng Nghymru. Dydi hynny ond â gallu bod yn beth da. Serch hynny, y gwir ydi dwi ddim yn gweld unrhyw reswm i feddwl y caiff etholiadau’r Cynulliad fwy o sylw y flwyddyn nesaf yn y cyfryngau Prydeinig – sef o le y caiff y rhan fwyaf o bobl Cymru eu newyddion o hyd – ac felly ni chaiff y Blaid yn awtomatig yr un sylw ac y gafodd y tro hwn, mewn ffordd ryfedd. Teg hefyd yw dweud, pan ddaeth hi lawr ati, na lwyddwyd i fanteisio ar y sylw hwnnw; wedi’r cyfan ni chynyddodd pleidlais Plaid Cymru ond 16,300 oddi ar 2010. Yn waeth na hynny efallai, roedd 11,645 o’r cynnydd hwnnw – dros 70% – mewn pum sedd, sef Arfon, Ynys Môn, Dwyrain Caerfyrddin a Dinefwr, Gorllewin Caerdydd a’r Rhondda.

 

“Mae Plaid Cymru’n gwneud yn well yn y Cynulliad”

Isod mae tabl o berfformiadau Plaid Cymru ar lefel San Steffan a lefel y Cynulliad y ganrif hon. 

Blwyddyn
Etholiad Cyffredinol
Etholiad Cynulliad
2001
195,893
14.3%
-
-
2003
-
-
180,185
21.2%
2005
174,838
12.6%
-
-
2007
-
-
219,121
22.4%
2010
165,394
11.3%
-
-
2011
-
-
182,907
19.3%
2015
181,694
12.1%
-
-
Ar gyfartaledd
179,455
12.6%
194,071
21.0%

 
Rŵan, yn ganrannol mae yna wahaniaeth digon sylweddol ym mherfformiad y Blaid mewn etholiadau i’r Senedd o’i gymharu â rhai i San Steffan, ond ni all neb wadu bod a wnelo hynny â’r ffaith fod y niferoedd sy’n pleidleisio mewn etholiadau Cynulliad yn sylweddol is – tua 20% yn is.

Serch hynny, dwi’n meddwl ei fod o’n dangos bod yn rhaid rhoi i’r neilltu y syniad 'ma - sy'n cael ei ailadrodd hyd nes ein bod wedi'i dderbyn fel ffaith - fod Plaid Cymru’n awtomatig yn gwneud yn sylweddol well ar lefel y Cynulliad na San Steffan. Y gwir ydi, o ran nifer y pleidleisiau a gaiff, mae’r gwahaniaeth ar y cyfan yn rhyfeddol o fach. Hynny ydi, dydi Plaid Cymru ddim o reidrwydd yn gwneud yn well yng nghyd-destun etholiadau Cynulliad i’r graddau y dylai hwn fod yn bwynt sy’n cael ei godi’n rheolaidd. Mae’n bosibl y gellir dadlau bod ffawd y Blaid ers 2003 yn yr etholiadau hynny'n dibynnu’n fwy ar ba mor wael a wna ei gwrthwynebwyr yn hytrach nag ar ba mor dda mae hi’n ei wneud, achos mae ei pherfformiadau’n eithaf statig.

 
Seddi targed

Dydw i ddim yn meddwl y byddai fawr neb yn anghytuno â’r ffaith mai saith etholaeth fydd y Blaid yn canolbwyntio arnynt o ddifrif yn 2016: Aberconwy, Caerffili, Castell-nedd, Cwm Cynon,  Gorllewin Caerfyrddin a De Penfro, Llanelli a’r Rhondda. Y mae rhai yn mynnu fod yna seiliau cadarn wedi’u gosod at gipio’r seddi hyn flwyddyn nesa yn yr etholiad hwn am lu o resymau. Ond y gwir ydi – os edrychwch chi’n fanylach ar y seddi targed hyn – mae pethau’n eithaf argoelus i gyfleoedd Plaid Cymru.
 

Etholaeth
Newid % yn y bleidlais 2010-2015
Aberconwy
-6.1
Caerffili
-2.1
Castell-nedd
-1.8
Cwm Cynon
-3.5
Gorllewin Caerfyrddin a De Penfro
0.0
Llanelli
-7.0
Rhondda
+8.9

 
Er gwaetha’r ffaith fod y Blaid wedi llwyddo i gael canlyniad da yn y Rhondda – nad oedd yn gwbl annisgwyl o ystyried popeth – erys y ffaith fod canran Plaid Cymru o’r bleidlais wedi lleihau oddi ar 2010 eleni ym mhump o'r saith sedd y bydd hi’n debygol o’u targedu yn 2016 - doedd dim newid o gwbl yn y llall. Wrth gwrs, mae nifer o’r seddi hyn yn agosach o lawer ar lefel Cynulliad ac yn fwy ffafriol i’r Blaid nag ydynt mewn etholiad cyffredinol, dwi’n derbyn hynny. Eto, does yna ddwywaith am y peth, roedd chwe o’r saith canlyniad uchod i Blaid Cymru’n amrywio rhwng gwael a diawledig o wael. Dydi colli pleidleisiau mewn seddi fydd yn rhai targed mewn etholiad arall flwyddyn cyn ei gynnal byth yn gallu bod yn beth da.

Ac fel y dywedais uchod, dydi pleidlais Plaid Cymru’n fawr ddim uwch mewn etholiadau Cynulliad mewn difrif fel rheol – cyfuniad digon digalon iddi.
 
Dydw i ddim yn dweud nad oes yna ffactorau fydd yn ffafrio Plaid Cymru’r flwyddyn nesaf – ond mae yna lot o bethau i’w poeni amdanynt hefyd. Dwi’n eithaf siŵr bod yna rai ym Mhlaid Cymru sy’n deall hynny ... ond gan ddweud hynny dwi'n hollol siŵr fod yna rai sy ddim.

lunedì, maggio 11, 2015

Ambell air ar yr etholiad

Rŵan, mae’n bwysig peidio â chymryd barn rhywun oedd mor chwil ar noson etholiad y trydarodd at Dewi Llwyd, Dicw a Vaughan Roderick p’un ai oedd yn well ganddyn nhw bizza, Chinese neu Indian yn rhy o ddifrif. Er teced y cwestiwn, doedd o ddim mo’r adeg briodol i’w ofyn. Petawn i’n gorfod dyfalu dwi’n meddwl bod Vaughan yn foi am Indian da ond mai hogia pizzas ydi Dewi Llwyd a Dicw. Ta waeth.

Er ei bod ond ychydig ddiwrnodau ers yr etholiad dwi’n rhyfeddu ar faint o ddadansoddi trylwyr ac actiwli eithriadol o gall a threiddgar sydd wedi bod mor gyflym ar ôl iddo ddigwydd, a hynny gan bobl o bob ongl i'r sbectrwm gwleidyddol, felly dwi’n teimlo’n hwyr i’r parti ac fel petawn i’n gorfod ailadrodd mymryn. Ond mae rhai meddyliau sydd wedi bod yn nofio yn fy mhen dwi isio rhoi rhyw ychydig sylw iddynt, a hynny’n gryno achos dwisho gwneud fy nhe. Wna i nhw fesul pwynt.

Y system etholiadol

Does fawr neb yn honni fod y system etholiadol sydd ohoni’n deg, ond mae diwygio’r system yn farw tan yr etholiad cyffredinol nesaf o leiaf. Dydi’r Ceidwadwyr ddim isio unrhyw elfen o system gyfrannol, ac mae ganddyn nhw fwyafrif. Fydd yr SNP yn llwyr anghofio am unrhyw ymrwymiad oedd ganddi yn hyn o beth, a byddai Llafur fawr gwell eu byd dan y drefn honno. Mae hynny’n gadael UKIP, y Gwyrddion, y Dems Rhydd a’r Blaid i gyd o blaid system gyfrannol ac mae ganddyn nhw 13 sedd rhyngddynt. Y mae newid y system bleidleisio yn fater sy’n farw am rŵan.

Naws wleidyddol Cymru

Y mae nifer wedi dweud bod yr etholiad hwn yn dangos fod y syniad fod Cymru'n wlad sylfaenol asgell chwith yn hurt – ac maen nhw’n iawn i bob pwrpas. Serch hynny, mae'n biti y cymrodd mor hir i rai pobl ddechrau ystyried hyn. Rydyn ni wastad wedi bod yn genedl gymdeithasol geidwadol ac roedd twf UKIP a’r Ceidwadwyr yng Nghymru’n dangos hynny. Ni lwyddodd y Blaid, sy’n hoffi gweld ei hun fel plaid i’r chwith o Lafur, fawr o ddim o ran ei phleidlais, ac er 30 mlynedd o drio dydi hi dal heb wneud hynny. Mi lwyddodd UKIP, ac i raddau’r Ceidwadwyr wneud hyn; efallai nid er eu bod yn bleidiau'r dde, ond oherwydd hynny. 
Y mae Cymru’n wlad ôl-syniadaethol. Dydi chwarae ar fod yn asgell chwith, fel y gwnaeth Llafur a Phlaid Cymru, ddim efo’r un apêl ag yr oedd ganddi amser maith iawn yn ôl. Os rhywbeth mae Cymru’n llawer tebycach i Loegr yn wleidyddol nag y bu erioed. Mae yna ffactorau lu am hynny, ond mae’n wir.

Bod yn wladweinydd

Dydi pobl erioed wedi cymryd at Miliband a wnaethon nhw ddim at Bennet ychwaith. Roedd y ddau arweinydd yn ffactor yn aflwyddiannau eu pleidiau.
Mae Leanne Wood a Nigel Farage yn wleidyddion poblogaidd (er bod Farage yr un mor amhoblogaidd ag unrhyw un hefyd), ond dydi’r un ohonyn nhw’n dod drosodd - nac yn mewn difrif - yn ddeallus nac yn rhyfeddol o alluog. Mewn etholiad dydi hynny ddim yn argyhoeddi pobl ddigon.

Ar y llaw arall, mae dau arweinydd a lwyddodd gyfleu eu hunain fel gwladweinyddion: Cameron a Sturgeon. Roedd llwyddiannau’r ddwy blaid y tu hwnt i’w gobeithion achos eu bod nhw wedi dod drosodd fel galluog a gwybod sut mae rheoli gwlad - er, wrth gwrs, i'r ddau gael profiad o wneud hynny.

Llymder

Un pwynt mawr ddarllenais i yn rhywle arall oedd faint a wnaed o lymder – ac roedd o'n bwynt difyr. Achos, ac mae hyn yn werth ei godi, er bod pethau wedi bod yn ddu ar gynifer o bobl dros y 5 mlynedd ddiwethaf, mae’r rhan fwyaf o bobl wedi gwneud yn olreit, os nad yn wych, ac efallai bod llai o bobl nag y meddyliai’r gwleidyddion sydd isio gweld newid cyfeiriad oherwydd hynny.

Plaid Cymru

Noson gymysg oedd hi i’r Blaid. Roedd yna ganlyniadau da – nid lleiaf yn Arfon, y Rhondda a Gorllewin Caerdydd. Ar y llaw arall, roedd yna seddi nad oes angen i mi eu henwi lle’r oedd y canlyniadau’n siomedig, os nad gwael iawn weithiau. Ta waeth, y pwynt ydi hyn mewn difri: tasa’r Blaid heb gael yr holl sylw, byddai hwn wedi’i ystyried mewn rhai ffyrdd yn etholiad derbyniol iawn. Ond – â phlîs peidiwch â bod yn ddiystyriol o’r pwynt hwn, Bleidwyr – cafodd Plaid Cymru y math o sylw na chredai y câi erioed y tro hwn. Cynyddodd ei phleidlais un y cant. Hynny ydi, clywodd pobl neges y Blaid yn glir yn yr etholiad hwn ... a’i gwrthod.
Mae gan y Blaid felly o hyd gwestiynau ynghylch ei chyfeiriad gwleidyddol.

Y cyfryngau cymdeithasol

Ers ethol Obama yn 2008 mae pobl wedi edrych at, a breuddwydio am, ddylanwad y cyfryngau cymdeithasol. Gwelsom yng Nghymru yn sicr, ond hefyd ar lefel y Deyrnas Unedig, nad ydi’r cyfryngau cymdeithasol hanner mor ddylanwadol ag y damcaniaethai rhai pobl eu bod. Dadleuais i hyn am fyd y blogiau flynyddoedd yn ôl hefyd – mae’r un peth yn wir am Twitter heddiw. Yn wir, mae natur Twitter yn ei wneud yn anylanwadol ar farn pobl. Cyfrwng i ennill etholiad nid yw; a dydi o ddim yn rhyfeddol o effeithiol am wthio safbwyntiau gwleidyddol.

Y broblem efo’r cyfryngau cymdeithasol ydi’r swigen y mae’n ei chreu. Bu i fwy nag un ohonom ryfeddu hyd at grinjio ar rai o ddisgwyliadau cefnogwyr Plaid Cymru (er, i fod yn deg, cefnogwyr iau a mwy brwd!) o weld ambell bôl neu ddarllen ambell beth. Y wers yn fanno ydi, mae yna fyd go iawn y tu allan i Twitter, a dydi o ddim o reidrwydd yr un peth.

Twll mawr Llafur Prydain

Mae hwn yn bwynt dwi heb ei ddarllen eto, er hwyrach ei fod o wedi’i wneud. Mae beirniadaeth wedi bod at Lafur am fod yn rhy asgell chwith yn yr etholiad hwn. Ond dyma broblem Llafur – ni fu Llafur ôl Blair a Brown yn blaid asgell chwith beth bynnag, i bob pwrpas dilynai'r un trywydd â nhw.
Clywid llawer dros y misoedd diwethaf na fu i’r Ceidwadwyr ennill mwyafrif ers 1992. Ond meddyliwch am hyn – dydi Llafur heb ag ennill mwyafrif ag arweinydd gwirioneddol adain chwith ers 1974.

Mae hynny'n gadael cwestiwn mawr i Lafur ym Mhrydain - achos mi fedrid dadlau bod y blaid mewn sefyllfa lle na all ennill etholiad drwy fod naill ai yn y canol gwleidyddol nac ar y chwith.

Twll mawr Llafur Cymru

Dydw i ddim yn meddwl imi erioed â chytuno â David Taylor, ond roedd yr erthygl hon ar ClickOnWales wedi taro’i hoelen ar ei phen. Bu’r ysgrifen yn y tywod i Lafur yng Nghymru gael etholiad tebyg i hwn ers blynyddoedd, er na ddigwyddodd i raddau sylweddol tan rŵan.
Ond un gair o gyngor o ran hynny – mae Llafur o hyd yn llwyr ddominyddu bywyd cyhoeddus yng Nghymru, ac yn wahanol i’r Alban tydi hi ddim yn wynebu un gwrthwynebydd cryf, trefnus, cyfrwys. Nes y bydd un blaid, a gellid dadlau’n fawr ynghylch pa blaid, yn gallu gwneud hynny, mae ei gafael ar Gymru, er gwaethaf ei gwendidau lu, yn debygol o barhau.

Ta waeth, fydd yna lot o mwy o drafod am yr etholiad, er nad gen i, mewn llefydd eraill dybiwn i, achos os gellir dweud un peth am yr etholiad hwn roedd yn un eithriadol o ddifyr a fydd yn haeddu cael ei ddadansoddi a’i drafod yn fanwl.
Reit, dwi ddim yn Dori, ond dwi am gael samon a salad i de. Welai chi pan welai chi - wyddoch chi fyth pryd y bydda i'n blogio nesaf, oni wyddoch?