lunedì, marzo 12, 2007

Gwaed

Helo gyfeillion, sut mae’r hwyl? Dw i’n teimlo’n ofnadwy oherwydd fy mod i’n hynod, hynod flinedig. Eithriadol felly, a dywedyd y gwir yn ei gwirionedd plaen. Gallaf i ddim, er fy myw, gofio rhannau enfawr o nos Sadwrn, er bod ambell i lun eithaf doniol ond cywilyddus wedi dod o’r unman i ddangos eu hunain ar Facebook. A blin oeddwn efo rhyw hen goc oen ddaeth ataf a heb ysgogiant ddatgan : “There’s only two people I hate, the English and Welsh-speakers!” Twat.

Aethom ni ddoe am fwyd i ryw dafarn o’r enw The Deri, oedd yn flasus tu hwnt i flas. Dyna’r tro cyntaf dw i wedi llawn lwyddo bwyta cinio dydd Sul ar ddydd Sul ers hydoedd gyda hangover (a dyma lle dw i’n fod i ddweud bod Llinos isio mensh ar fy mlog, felly dyna ni: Llinos). Mi esh i i dŷ’r genod nes ymlaen i wylio Lady and the Tramp, sef ffilm nad ydw i wedi ei weld o’r blaen ac mi benderfynais fod ‘na ormod o plotholes ynddo fi i mi.
Hwyrach ymlaen, cawsom ni adref bizzas ac eistedd o flaen y teledu i wylio Fallen Angel. Nid ydyw o syndod mai’r unig ffordd yr wyf innau a Haydn ac Ellen yn bondio gyda’n gilydd yw drwy wylio rhaglenni llofruddiog eu naws; y mae’n gyfle i ni ymdrybaeddu yn ein cyd-awch am waed a phrudd-der i’r ddynol-ryw a phob rhyw un sydd efo car neisiach neu dŷ gwell na ni. Ac mae hynny’n lot o genfigen.

Nessun commento: