Nid yw amynedd ymysg fy rhinweddau. Mae'r tueddiad i bryderu, fodd bynnag, yn bendant yn nodwedd gennyf. Ac ar y funud, gyfeillion, mae'r cyfuniad yn un eithaf gwenwynig. Gadewch imi ymhelaethu, os caf.
Dw i wedi bod yn dweud wrthoch chi am fisoedd (os fuoch chi'n gwrando) fy mod am fynd i wneud hyfforddiant fel athro. Mae wythnos i fynd tan fy mod yn dychwelyd i Gaerdydd a dechrau'r cwrs, a dw i bron a ffrwydro eisiau ei dechrau, er fod fy lefelau petruswch yn codi'n gynyddol ac yn gynt. Er bod deufis-ish tan ei bod yn digwydd, dw i ddim yn edrych ymlaen at sefyll flaen dosbarth am y tro cyntaf. Dw i ddim yn amau fod hyn yn gyffredin ymysg athrawon-i-fod, er dydi hynny fawr o gysur ar y funud.
Mae digon o bethau i'w ystyried: a fydden nhw'n gwrando? a fyddent yn cambihafio? beth os mae 'na gwffio yn y dosbarth? beth os dw i'n gorfod rhoi ffrae i rhywun talach na fi (sy'n eitha tebygol o ddigwydd)? Nid yw'r hyn gwestiynau yn f'esmwytho yn y lleiaf.
Be' dw i'n ei arswydo fwyaf ydi'r wythnos i'w gwneud mewn ysgol gynradd yn gyntaf. Efo plant go iawn, nid rhai yn eu harddegau sydd efo gronyn o ddealltwrieth o'r byd a'i manion bethau. Mae plant bach yn fy ngwneud i'n sal, a dw i byth yn blino dweud hynny.
Fodd bynnag, ymhen pythefnos fydda i mewn darlithoedd drachefn, ac wedyn yn ceisio dysgu. Ffac, dw i'n pryderu.
Nessun commento:
Posta un commento